Onzekerheid als basis van innovatie
Alle verhalen delen één krachtige les: echte innovatie begint waar de gebaande paden ophouden.
Art Partner en BAM tonen wat gebeurt als je kunstenaars een veiligheidsprobleem laat aanpakken. Ze omarmen de liminale fase – die onzekere tussenruimte waarin het oude niet meer werkt en het nieuwe zich nog moet vormen. Het resultaat van theatrale monologen heeft meer impact dan elk veiligheidsprotocol. Herkenbaar. Ook wij moesten dertig jaar geleden die onzekerheid accepteren. Monoverbranding van zuiveringsslib was nieuw terrein. We moesten het uitvinden.
Boyan Slat bewijst dat je groot moet denken. “Werk aan iets dat op dezelfde schaal werkt als het probleem.” Van €300 spaargeld naar miljoenen kilo’s opgeruimd plastic. Zijn les: wat je aflevert hoeft niet perfect te zijn, als morgen maar beter is dan vandaag. Precies onze aanpak – elke stap in onze tijdlijn is een verbetering, niet de eindoplossing.
Fides Lapidaire daagt met Broodje Poep fundamenteel uit. Veel transities zijn volgens haar helemaal geen echte transities – omdat ze ons oude denken volgen. Echte circulariteit vraagt om systemen die voeden in plaats van uitputten. Dat raakt ons: van afval naar voedsel voor nieuwe systemen, dat is waar we naartoe werken.
Project Cece toont dat idealisme en businessmodel geen tegenstelling zijn. Door vast te houden aan transparantie en kennisdeling bouwen twee zussen aan wereldwijde impact. Ook voor ons geldt dat onze circulaire missie niet op gespannen voet staat met gezonde bedrijfsvoering. Het ís onze onderscheidende kracht.
CLICKNL verbindt al deze werelden met een essentiële boodschap: durf de vraag te bevragen. Een goede ontwerper vraagt of het antwoord dat je zoekt ook daadwerkelijk een antwoord is. Precies wat professor André de Haan ons helpt doen: “De gebaande paden lopen meestal scheef.”